تجدید سنت‌های تحقیقاتی

قیدِ «در حوزه‌های علمیه» هم می‌تواند متعلق احیا و هم می‌شود متعلق سنت‌های پژوهشی باشد؛ ولی «مخاطب» کتاب اعم از دانشیان حوزوی و دانشیان دانشگاهی است. البته جا داشت «سنت‌های پژوهشی در خارج از جهان اسلام» نیز بطور تطبیقی بررسی می‌شد و شایسته بود این سنت‌ها با «رویه‌های کنونی پژوهشی در جهان امروز» قیاس می‌شد. این دو می‌توانند جلد دوم این کتاب را تشکیل دهند.
تجدید سنت‌های تحقیقاتی

اگر نامش را «تجدید سنت‌های پژوهشی حوزه‌های علمیه» می‌گذاشتند، شاید مناسب‌تر بود؛ زیرا «تجدید» بیش از احیا[ء] بر ضرورت «مناسب»سازی این سنت‌ها برای امروز که به آن «روزآمدسازی» و حتی «امروزین‌سازی» می‌گویند، دلالت دارد.
این کتاب روان و آسان که مجموعه مقالاتی از محققان و مدرسان حوزوی است، با مهم‌ترین امتیازات مشترک سنت‌های پژوهشی حوزوی در مقدمه آغاز می‌شود و پس از بررسی «بایسته‌های پژوهشی» این سنت‌ها در شش بخش که بایسته‌های روشی «عقل‌محوری»، «جامع‌نگری» و «استفاده از تجربیات بشری» در آن چشم‌گیرتر است، به‌طور مستند و نقادانه (آسیب‌شناسانه) به معرفی پنج سنت می‌پردازد:
1. تحقیق و تصحیح متون: عرضه متن به شکلی که بیش‌ترین قرابت را با آن‌چه مؤلف برجای نهاده، دارد.
2. تقریرنویسی: تدوین درس استاد که در آن شاگرد مبتنی‌بر برداشت‌هایش و با قلم خودش انجام می‌دهد.
3. مستدرک‌نویسی: تألیف کتابی با هدف تکمیل جست‌وجو و گردآوری کتابی دیگر که مبتنی‌بر مبانی و روش نگارنده آن صورت می‌پذیرد.
4. مُعجم‌نگاری: نگارش کتابی مرجع که حاوی اطلاعات کلی همه دانش‌ها یا طیف معینی از علوم در قالب مدخل‌هایی باشد.
5. امالی‌نویسی: تدوین همه مطالب استاد که شاگرد در درس آن‌ها را بطور کامل ثبت کرده است.
نویسنده در میان این‌ها در دو فصل از «اجازه روایت احادیث» و «سبک‌های اجتهاد» نیز سخن می‌گوید.
فصل‌های این کتاب نتیجه‌گیری و جمع‌بندی دارد که در آن پیش‌نهادهایی برای امروز داده شده است.
هرچند در همه مقالات این کتاب از اهداف سنت‌ها سخن رفته اما جا داشت به زمینه‌های تاریخی پیدایش و رواج هریک از این سنت‌ها و نیز علت‌ها و عوامل افول یا کم‌رنگ شدن آن‌ها بطور تفصیلی پرداخته می‌شد.
همچنین جا داشت این «سنت‌های پژوهشی در خارج از جهان اسلام» نیز بطور تطبیقی بررسی می‌شد و شایسته بود این سنت‌ها با «رویه‌های کنونی پژوهشی در جهان امروز» نیز قیاس می‌شد. این دو می‌توانند جلد دوم این کتاب را تشکیل دهند.
این کتاب که مبتنی‌بر اصل معقول و مقبولِ لزوم بهره‌گیری نقادانه از «میراث فرهنگی ـ تمدنی» نگاشته شده، جای توسعه دارد؛ زیرا هرچند به ترجمه، تحشیه، شرح، تلخیص، تحریر، کناش، کشکول، شکوک و… اشاراتی شده؛ اما شایسته است هریک بطور مستقل و تفصیلی بررسی شود.
در عنوان کتاب قید «در حوزه‌های علمیه» آمده که هم می‌تواند متعلق احیا و هم می‌شود متعلق سنت‌های پژوهشی باشد؛ ولی «مخاطب» کتاب اعم از دانشیان حوزوی و دانشیان دانشگاهی است.
«کانون اندیشه جوان» از نقدهای خوانندگان بر این کتاب استقبال می‌کند.

برای تهیه کتاب احیای سنت‌های پژوهشی در حوزه های علمیه کلیک کنید.

دیدگاه شما

پاسخ‌ها

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *